-
1.
książk. człowiek jako osoba myśląca, poznająca lub działająca -
Używane jako termin w psychologii, filozofii i innych naukach, mający różne definicje w zależności od autora tekstu.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
-
- podmiot i przedmiot
-
Podobnie jak w Prawie salickim, również w edykcie Rotariego podmiot norm prawnych określano najczęściej zaimkiem „ktoś” lub wyrażeniem „wolny człowiek”.
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
Brouwer przeciwstawił się zdecydowanie platonizmowi, przypisującemu obiektom matematycznym istnienie niezależne od czasu, przestrzeni i poznającego podmiotu.
źródło: NKJP: Roman Murawski: Filozofia matematyki : zarys dziejów, 1995
Człowiek ma w stosunku do siebie i swego otoczenia postawę podmiotu do przedmiotu, chce siebie i swoje otoczenie zmieniać, przekształcać według wykoncypowanego modelu, ale jednocześnie ma w stosunku do siebie i do otoczenia postawę podmiotu do podmiotu.
źródło: NKJP: Antoni Kępiński: Melancholia, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. podmiot
podmioty
D. podmiotu
podmiotów
C. podmiotowi
podmiotom
B. podmiot
podmioty
N. podmiotem
podmiotami
Ms. podmiocie
podmiotach
W. podmiocie
podmioty
-
Kalka łac. subiectus; rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego podmieść ; zob. mieść