-
3.
jęz. składnik zdania nazywający wykonawcę czynności lub osobę albo rzecz, która znajduje się w jakimś stanie bądź podlega jakiemuś procesowi -
Używany jako termin w pracach z zakresu językoznawstwa, mający różne definicje w zależności od autora. Jest składnikiem innych terminów, np. podmiot szeregowy, podmiot logiczny.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- podmiot gramatyczny, logiczny, szeregowy
- podmiot zdania
- podmiot w zdaniu
- podmiot i orzeczenie
- grupa, określenie podmiotu
- zdanie z podmiotem
- podmiot wyrażony bezokolicznikiem, rzeczownikiem, zaimkiem...
-
[...] nie wszystkie dwumiejscowe czasowniki (z podmiotem i dopełnieniem) dopuszczają transformację bierną [...].
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
Główne części zdania to podmiot i orzeczenie, drugorzędne zaś to: przydawka [...] Wyraz pełniący funkcję podmiotu występuje w mianowniku lub w dopełniaczu.
źródło: Internet: Serwis humanistyczny Hamlet
Nie rozmawialiśmy właściwie, jeśli nie liczyć strzępów słów, pomrukiwań, zdań bez podmiotu i orzeczenia, którymi komunikowaliśmy sobie to, co działo się z nami w czasie minionych godzin.
źródło: NKJP: Anna Bolecka: Concerto d'amore, 2004
Zacząłem przedtem bajać o małomówności dziadka Przemysława. [...] To znaczy pewnie czasem mruknął monosylabę, może nawet wyrzekł jakieś poszczególne słowo, ale na pewno nie usłyszałem nigdy z jego ust skierowanego do mnie całego zdania z podmiotem i orzeczeniem.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Nowy świat i okolice, 1990
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. podmiot
podmioty
D. podmiotu
podmiotów
C. podmiotowi
podmiotom
B. podmiot
podmioty
N. podmiotem
podmiotami
Ms. podmiocie
podmiotach
W. podmiocie
podmioty
-
Kalka łac. subiectus; rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego podmieść; zob. mieść