oralny

Dlatego też pismo określa się jako »znak znaku«: znak graficzny i znak znaku oralnego, którego miejsce znak zajmuje, zastępując go pod jego nieobecność; znak oralny z kolei jest znakiem rzeczy„.

źródło: NKJP: Marek Zaleski: Formy pamięci, 1996

W statystycznie i historycznie podbudowanej formie tendencja ta została przedstawiona w znanym studium D. Lernera [...]. Wyróżniono w nim dwa główne systemy komunikowania publicznego: oralny i medialny, wskazując na występujące między nimi różnice [...].

źródło: NKJP: Tomasz Goban-Klas: Media i komunikowanie masowe : teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, 1999

Tymczasem badania Finnegan dowodzą, że poezja oralna stanowi także istotny problem współczesności, co więcej, nie ma w ogóle żadnych czynników, które pozwoliłyby ustalić wyraźne rozróżnienie pomiędzy poezją oralną a poezją pisaną.

źródło: NKJP: red. Dorota Siwicka, Marek Bieńczyk, Aleksander Nawarecki: Szybko i szybciej, 1996

[...] w dwujęzycznych społecznych szkołach sieci ABCM dzieci uczą się nie alzackiego (ten utrzymuje się tylko w tradycji oralnej), ale niemieckiego.

źródło: NKJP: Maria Kruczkowska: Koniec świata jakobinów, Gazeta Wyborcza, 1999-02-11