-
4.
trzeci przypadek w odmianie rzeczowników, przymiotników, liczebników i zaimków odpowiadający na pytanie komu? czemu? -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- celownik liczby mnogiej, liczby pojedynczej
- celownik i miejscownik
- forma, końcówka celownika
-
Poprawną formą celownika od Sapieha jest Sapieże.
źródło: NKJP: Amber: Dyskusja wikipedysty:Amber/69, Wikipedia.pl, 2009-05-07
Przyimek ,,do'' rządzi dopełniaczem a przyimek ,,ku'' oznacza dokładnie to samo i rządzi celownikiem.
źródło: NKJP: Stefan Sokolowski; „Damian Sobota”; „haloNothing”, Dylemat anglika, Usenet -- pl.hum.polszczyzna, 2004-12-16
Historycy języka wiedzą, że absolutna większość rzeczowników rodzaju męskiego miała w czasach prasłowiańskich w celowniku liczby pojedynczej końcówkę „-u” .
źródło: NKJP: Jan Miodek: JAK MÓWIMY, Gazeta Wyborcza - Magazyn, 1998-02-06
Norma przewiduje tu końcówkę -i: statu-i, orchide-i, kame-i, ide-i, która wobec znanego synkretyzmu fleksji żeńskiej znamionuje także celownik i miejscownik.
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. celownik
celowniki
D. celownika
celowników
C. celownikowi
celownikom
B. celownik
celowniki
N. celownikiem
celownikami
Ms. celowniku
celownikach
W. celowniku
celowniki
-