pierwsza naiwna

Bietka miała manierę dziwienia się wszystkiemu i wykrzykiwania co chwilę: „Zbyt nieprawdopodobne, aby było prawdziwe!”. Robiła wrażenie infantylnej i pierwszej naiwnej. Wyglądało to na udawanie, ale zwalniało od wyrzutów partnera, gdy popełniła błąd w grze, skutkiem czego obydwoje leżeli bez dwóch, bez trzech albo i bez pięciu. Podobnie jak ja, nie była mistrzem w brydża.

źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008

Toż w zatłoczonym autobusie Jelcz miejsce obok mnie czekało wolne, specjalnie na nią... I bystrzy tu ludzie! Tak niby od niechcenia, ale ciekawie na nas spozierają... Ona, rzecz jasna, udaje pierwszą naiwną. W sposób tak rozbrajający! Świetna w każdym calu, bez szczypty tremy.

źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1980

Pamięta, jak o godz. 4.30 zostaje przez łowcę cnót wysadzona na ulicy. Żadne dla niej pocieszenie, że nie jest pierwszą naiwną, która się dała nabrać na pozorny urok Mario.

źródło: NKJP: Internet

Zachciało mi się Kanady, to ją mam. Żeby tak się nabrać. Tak się nabrać! To tylko ja. Tylko ja – powtórzyła. – Stara baba i durna! Och jaka durna! Jak pierwsza naiwna . Na siebie najbardziej jestem zła. Niech pan mi wierzy...

źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002