-
2.
jęz. element zdania, oznaczający przedmiot czynności nazwanej przez czasownik, zależny od tego czasownika w zakresie struktury i formy gramatycznej -
Termin językoznawczy, mający różne definicje w zależności od metody opisu gramatycznego. Występuje jako składnik terminów wielowyrazowych, np. dopełnienie bliższe, dopełnienie dalsze.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- dopełnienie rzeczownikowe;
- w pozycji dopełnienia
-
Dziś czasownik kazać konotuje tylko dopełnienie bezokolicznikowe, np.: kazał mówić, pisać.
źródło: NKJP: Maria Witkowska-Gutkowska: Staropolskie prefiksalne dublety czasownikowe i ich współczesne odpowiedniki, 1999
W obrębie dopełnień tradycyjnie wydziela się dopełnienia bliższe oraz dalsze.
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
To właśnie w dziale Składnia uczniowie mogą poznać poszczególne części zdania, a więc zrozumieć i umieć wskazać, który z użytych w zdaniu wyrazów to podmiot, orzeczenie, przydawka, dopełnienie czy okolicznik.
źródło: NKJP: Sławomir Gajda: Gramatyka na co dzień, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dopełnienie
dopełnienia
D. dopełnienia
dopełnień
C. dopełnieniu
dopełnieniom
B. dopełnienie
dopełnienia
N. dopełnieniem
dopełnieniami
Ms. dopełnieniu
dopełnieniach
W. dopełnienie
dopełnienia
-
łac. śred. complēmentum
Zob. dopełnić