solidarność - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

poczucie wspólnoty z jakąś osobą lub grupą ludzi, objawiające się współdziałaniem, wspieraniem i gestami pomocy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

europejska, ludzka, międzyludzka; pokojowa, polityczna, społeczna, zawodowa; kobieca, męska; prawdziwa, wzajemna solidarność
solidarność z biednymi, z cierpiącymi, z chorymi, z ofiarami czegoś, z poszkodowanymi, z prześladowanymi; z kobietami, z koleżankami, z przyjaciółmi
gest, odruch, przejaw, znak solidarności
czuć, poczuć; okazać, wyrażać, zademonstrować, zamanifestować solidarność

	Lilkę usunięto z harcerstwa, więc i ja na znak solidarności stamtąd odeszłam. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Sprawa Niny S., 2009
	Król kazał zwiększyć ilość wojsk stacjonujących w Paryżu - ale rychło zauważono, że żołnierze czuli solidarność z ludem, który mieli pacyfikować. źródło: NKJP: Aleksandra Porada: Zima ludów, Polityka, 2009-01-24
	Każda z siedmiu książek finalistek godna jest prestiżowej nagrody. O każdej mogę powiedzieć dużo dobrego. Ale kobieca solidarność każe mi opowiedzieć się przede wszystkim za Prawiekiem. źródło: NKJP: NIKE - głosy ludzi kultury, Gazeta Wyborcza, 1997-10-14
	Zarzucają mu naruszenie etyki zawodowej i brak solidarności zawodowej. źródło: NKJP: Stefan Maślanka: W sprawie etyki, Nowiny Raciborskie, 2004-01-13

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lp

+

solidarność

+

(z KIM)