rad nierad

Nad rowem przerzucona była wąziutka kładka bez poręczy, dosyć już mocno sfatygowana. Jako człowiek szczupły i lekki wkroczyłem na nią bez wahania, chociaż trzeszczała ostrzegawczo i chwiała się niebezpiecznie, nie było jednak mowy, aby utrzymała ciężkiego Litwina. Rad nierad musiał wejść do brudnej wody, która sięgała mu po kolana, i brnąć przez nią, przeklinając tylko czasem pod nosem w swoim niezrozumiałym języku.

źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004

[...] naczelnik nie chciał jeszcze wypuścić z wioski podróżników, zanim nie wypalą z nim fajki w Domu Duchów. Smuga rad nierad musiał na to przystać.

źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1965

Wtem pod pokład wbiegł Hasi i niemalże siłą wyciągnął Proximusa na zewnątrz. Nie chciał powiedzieć, o co chodzi. Rad nierad kapitan musiał z nim pójść.

źródło: NKJP: Bartłomiej Misiniec: Gladiatorzy i piraci, 2009

[...] wstał, podszedł [...] do okna i rzuciwszy okiem na podwórze poprosił żonę, by przyszła zobaczyć mnóstwo biegających dzieci; Basia rada nierada pokusztykała do okna [...].

źródło: NKJP: Ireneusz Iredyński: Dzień oszusta. Człowiek epoki, 1962

Dwie urzędniczki siedziały za stołem załatwiając petentów, których było zatrzęsienie. Klitka zapełniona do ostatniego miejsca; radzi nieradzi stanęliśmy na końcu ogonka wijącego się w skomplikowane esy-floresy.

źródło: NKJP: A Wagner tonął w długach, Mazowieckie To i Owo, 2005-12-03