zespolić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

połączyć się ze sobą w jedną całość

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

	synonimy:	scalić się
	hiperonimy:	połączyć się

	Na tych rozległych obszarach starożytnego Wschodu ewangelia szerzyła się wśród tamtejszych ludów, a kultura chrześcijańska zespoliła się z kulturowymi tradycjami semickimi. źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
	Tak się złożyło, że znakomita większość książek o legendach rocka buduje i eksploruje przede wszystkim mit czarny. Powód jest prosty: ta muzyka silnie zespoliła się z rewolucją obyczajową lat 60. źródło: NKJP: Mirosław Pęczak: Spiskowa teoria rocka, Polityka, 2004, nr 2463
	Po zawieszeniu broni i powrocie Lotaryngii do Francji wznowił praktykę adwokacką w Metzu, został wybrany do rady miejskiej i związał się z regionalnym ugrupowaniem politycznym [...], w którym zespoliły się różne organizacje katolickie z czasów przedwojennych. źródło: NKJP: Jerzy Łukaszewski: Cel: Europa. Dziewięć esejów o budowniczych jedności europejskiej, 2002
	Patron gimnazjum [Janusz Korczak} był wspaniałym i wartościowym człowiekiem, który dla młodzieży może stanowić wzór godny naśladowania. W jego wszechstronnej osobowości zespoliło się kilka zawodów. źródło: NKJP: (a): Dzień patrona w gimnazjum nr 1 im. Janusza Korczaka, Czas Ostrzeszowski, 2006, nr 43

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zespoliłem się +(e)m się zespolił	zespoliłam się +(e)m się zespoliła	zespoliłom się +(e)m się zespoliło	zespoliliśmy się +(e)śmy się zespolili	zespoliłyśmy się +(e)śmy się zespoliły
2 os.	zespoliłeś się +(e)ś się zespolił	zespoliłaś się +(e)ś się zespoliła	zespoliłoś się +(e)ś się zespoliło	zespoliliście się +(e)ście się zespolili	zespoliłyście się +(e)ście się zespoliły
3 os.	zespolił się	zespoliła się	zespoliło się	zespolili się	zespoliły się

bezosobnik: zespolono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zespolmy się zespólmy się
2 os.	zespol się zespól się	zespolcie się zespólcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zespoliłbym się bym się zespolił	zespoliłabym się bym się zespoliła	zespoliłobym się bym się zespoliło	zespolilibyśmy się byśmy się zespolili	zespoliłybyśmy się byśmy się zespoliły
2 os.	zespoliłbyś się byś się zespolił	zespoliłabyś się byś się zespoliła	zespoliłobyś się byś się zespoliło	zespolilibyście się byście się zespolili	zespoliłybyście się byście się zespoliły
3 os.	zespoliłby się by się zespolił	zespoliłaby się by się zespoliła	zespoliłoby się by się zespoliło	zespoliliby się by się zespolili	zespoliłyby się by się zespoliły

bezosobnik: zespolono by się

bezokolicznik: zespolić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zespoliwszy się

gerundium: zespolenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: zespalać się

Rz_nieżywotny

+

zespolić się

+

(z CZYM)

Zob. spółka