trącić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

dotknąć lub uderzyć siebie nawzajem bardzo lekko

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

synonimy:

potrącić się

	Zobaczyli, że Serpente patrzy na nich, trącili się porozumiewawczo. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Serpente w raju, 2001
	Usłyszeli opowiadanie Tella i mrugając ku sobie znacząco, trącili się łokciami. źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
	Ludzie wpadają pod samochody, giną na wojnie, ale żeby na kogoś spadł samolot? Czy pan uważa, że to normalne? Tuskov pokiwał głową i trącił się wyrozumiale z zarządzającym: - I dlatego pan tu? źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
	Gdy dochodziliśmy w pobliże zagajnika, oglądałyśmy się często w stronę wsi, nad którą leciały dwa niewielkie samoloty. Zatoczyły koło nad wsią i bardzo nisko zaczęły nadlatywać w naszą stronę. Wydawało mi się, że jeden z nich chciał podlecieć pod drugi i gdy były około dziesięć metrów nad naszymi głowami, trąciły się skrzydłami. źródło: NKJP: Znikający samolot, Dziennik Polski, 2002-08-09

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	trąciłem się +(e)m się trącił	trąciłam się +(e)m się trąciła	trąciłom się +(e)m się trąciło	trąciliśmy się +(e)śmy się trącili	trąciłyśmy się +(e)śmy się trąciły
2 os.	trąciłeś się +(e)ś się trącił	trąciłaś się +(e)ś się trąciła	trąciłoś się +(e)ś się trąciło	trąciliście się +(e)ście się trącili	trąciłyście się +(e)ście się trąciły
3 os.	trącił się	trąciła się	trąciło się	trącili się	trąciły się

bezosobnik: trącono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		trąćmy się
2 os.	trąć się	trąćcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	trąciłbym się bym się trącił	trąciłabym się bym się trąciła	trąciłobym się bym się trąciło	trącilibyśmy się byśmy się trącili	trąciłybyśmy się byśmy się trąciły
2 os.	trąciłbyś się byś się trącił	trąciłabyś się byś się trąciła	trąciłobyś się byś się trąciło	trącilibyście się byście się trącili	trąciłybyście się byście się trąciły
3 os.	trąciłby się by się trącił	trąciłaby się by się trąciła	trąciłoby się by się trąciło	trąciliby się by się trącili	trąciłyby się by się trąciły

bezosobnik: trącono by się

bezokolicznik: trącić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: trąciwszy się

gerundium: trącenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: trącać się

Rz_żywotny	+	trącić się	+	z KIM + (CZYM)
Rz_żywotny;pl	+	trącić się	+	(CZYM)

psł. *trǫtiti sę

Zob. trącić