trącić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

uderzyć lekko swoim naczyniem o naczynie współbiesiadnika podczas wznoszenia toastu

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

używki

	Generał Kopytko trącił się uprzejmie kieliszkiem z senatorem Bożydarem, a z gardeł biesiadników wydobył się jeden potężny, melodyjny okrzyk. źródło: NKJP: Józef Łoziński: Holding i reszta albo Jak zostać bogatym w biednym państwie, 2006
	Trafiłem na niepijące towarzystwo i nie miałem z kim uczciwie trącić się kielichem. źródło: NKJP: Henryk Szewczyk: Sylwestrowe przypadki, Gazeta Krakowska, 2005-01-08
	A potem, kiedy już były szklanki, zręcznym manewrem wysunął szyjkę butelki z aktówki i nalał. Trącili się lekko i wypili. źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Gdzie jest droga na walne?, 2007
	Kubiak na odprawie zapowiedział, że jeśli który z porządkowych splami świadomość klasową bodaj jednym kieliszkiem, to marny jego los. Po zabawie, owszem, trącą się w swoim gronie, ale przedtem - ani Boże mój! źródło: NKJP: Igor Newerly: Pamiątka z Celulozy, 1952

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	trąciłem się +(e)m się trącił	trąciłam się +(e)m się trąciła	trąciłom się +(e)m się trąciło	trąciliśmy się +(e)śmy się trącili	trąciłyśmy się +(e)śmy się trąciły
2 os.	trąciłeś się +(e)ś się trącił	trąciłaś się +(e)ś się trąciła	trąciłoś się +(e)ś się trąciło	trąciliście się +(e)ście się trącili	trąciłyście się +(e)ście się trąciły
3 os.	trącił się	trąciła się	trąciło się	trącili się	trąciły się

bezosobnik: trącono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		trąćmy się
2 os.	trąć się	trąćcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	trąciłbym się bym się trącił	trąciłabym się bym się trąciła	trąciłobym się bym się trąciło	trącilibyśmy się byśmy się trącili	trąciłybyśmy się byśmy się trąciły
2 os.	trąciłbyś się byś się trącił	trąciłabyś się byś się trąciła	trąciłobyś się byś się trąciło	trącilibyście się byście się trącili	trąciłybyście się byście się trąciły
3 os.	trąciłby się by się trącił	trąciłaby się by się trąciła	trąciłoby się by się trąciło	trąciliby się by się trącili	trąciłyby się by się trąciły

bezosobnik: trącono by się

bezokolicznik: trącić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: trąciwszy się

gerundium: trącenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: trącać się

Rz_osobowy	+	trącić się	+	z KIM + (CZYM)
Rz_osobowy;pl	+	trącić się	+	(CZYM)

psł. *trǫtiti sę

Zob. trącić