w pół słowa

- Joanno - powiedziałem, by ją pocieszyć - taki ślub jest nieważny. To nie jest żaden ślub. Gdy stąd wyjedziemy...
Urwałem w pół słowa. Joanna patrzyła na mnie, mrugając powiekami. Nagle ukryła twarz w dłoniach i rozpłakała się.

źródło: NKJP: Jacek Głębski: Droga do Ite, 2006

- Wydawało mi się - wybąkał major - że w klubie oficerskim...
- Mógł siedzieć - przerwał mu w pół słowa Kloss - ktoś, kto sporządziłby raport.

źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka większa niż życie, 1967

Franek zapalił się do opowiadania, ale kiedy zobaczył skrzywioną minę Jaśka, zatrzymał się w pół słowa.

źródło: NKJP: Tomasz Trojanowski: Uciekinierzy, 2008

Kiedy pojawiał się ważny dyrektor czy minister, nie wahał się porzucić swojego dotychczasowego rozmówcy w pół słowa i nie krępował się podejść do dowódcy sił zbrojnych, kardynała czy innego dostojnika.

źródło: NKJP: Daniel Passent: Choroba dyplomatyczna, 2002

[...] opowiedziała za ciebie bajkę. Płakał za tobą. W końcu był tak zmordowany, że usnął w pół słowa.

źródło: NKJP: Adam Strączek: Wyznanie lekarza-łapownika, 1995

Podobnie jak i Genowefie zdarzało mu się popadać w katatoniczne milczenie, urywać w pół zdania i nie wracać do rozpoczętej myśli [...].

źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006

Nigdy nie przerwie ci w pół zdania mówiąc: „Kochanie, opowiadasz mi to już piąty raz, zmień chociaż puentę”.

źródło: NKJP: W świecie uczuć, Cosmopolitan, 2000