przytulony - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

taki, który znajduje się bezpośrednio obok lub niedaleko czegoś większego

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

Stali w zaroślach i przyglądali się niedużemu budynkowi z kamienia oraz przytulonej do niego wieży.

źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Smoczy pazur, 2003

[...] po wszystkim doliczono się czterystu dwudziestu siedmiu wystrzelonych pocisków. W drewnianą ambonę, przytuloną do rosnącej na skraju lasu sosny, trafiły tylko dwadzieścia trzy.

źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004

W miękko przytulonym do podnóża surowych Gór Skalistych Colorado Springs parna o tej porze roku lipcowa noc dopiero się zaczynała.

źródło: NKJP: Jerzy Gotowała: Najkrócej żyją motyle : lotnictwo rozpoznawcze wciąż niezbędne, 1996

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	przytulony	przytulony	przytulony	przytulone	przytulona
D.	przytulonego	przytulonego	przytulonego	przytulonego	przytulonej
C.	przytulonemu	przytulonemu	przytulonemu	przytulonemu	przytulonej
B.	przytulonego	przytulonego	przytulony	przytulone	przytuloną
N.	przytulonym	przytulonym	przytulonym	przytulonym	przytuloną
Ms.	przytulonym	przytulonym	przytulonym	przytulonym	przytulonej
W.	przytulony	przytulony	przytulony	przytulone	przytulona

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	przytuleni	przytuleni	przytulone	przytulone
D.	przytulonych	przytulonych	przytulonych	przytulonych
C.	przytulonym	przytulonym	przytulonym	przytulonym
B.	przytulonych	przytulonych	przytulonych	przytulone
N.	przytulonymi	przytulonymi	przytulonymi	przytulonymi
Ms.	przytulonych	przytulonych	przytulonych	przytulonych
W.	przytuleni	przytuleni	przytulone	przytulone

Składnia

	+	przytulony	+	do CZEGO
szyk: neutralny

Pochodzenie

Zob. tulić