-
1.
konkretny człowiek - istota żywa -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA -
- niska, wysoka; otyła, szczupła; dorosła, młoda; bliska, kochana, obca, nieznajoma, ukochana; ważna, wybitna; obecna osoba; osoba niepełnosprawna, samotna; duchowna
- cztery, dwie, trzy osoby; pięć, sześć... osób
- imię, nazwisko, wykształcenie osoby; grupa, zespół osób
- małżeństwo, związek z jakąś osobą
- poznać, spotkać osobę
- pracować, rozmawiać z osobą
-
Wśród poznanych osób byli oczywiście rodzice Norberta.
źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Poza nurtem czasu, 1996
Kiedyś, broniąc Wandy, powiedziała, że jej koleżanka jest osobą bezkompromisową i nie zważa na to, czy się komuś narazi, czy nie, potrafi nawet napyskować samemu naczelnemu.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: zdrada, 1991
Dla Doroty córka od chwili urodzenia była najważniejszą osobą na świecie; ważniejszą niż mąż, niż rodzice, przyjaciele i niż ona sama.
źródło: NKJP: Sonia Raduńska: Kartki z białego zeszytu, 2008
Poza moją małą bratanicą w Australii, poza Kirą w Hamburgu znam jeszcze jedną młodą osobę o tym imieniu: jest córką Agnieszki i Michała Dobroczyńskich z Warszawy.
źródło: NKJP: Kira Gałczyńska: Nie wrócę tu nigdy czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998
Osoby, które wdychają dym powstający podczas pożaru, mogą ulec ciężkiemu zatruciu lub nawet umrzeć po kilku godzinach, mimo iż nie ulegną oparzeniom.
źródło: NKJP: Grzegorz Bartosz: Druga twarz tlenu, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. osoba
osoby
D. osoby
osób
C. osobie
osobom
B. osobę
osoby
N. osobą
osobami
Ms. osobie
osobach
W. osobo
osoby
-
ogsł. *osoba 'ten, kto jest sam ze sobą, sam na sam, pojedyncza osoba, jednostka'
Forma słowiańska od wyrażenia przyimkowego *o(b) sobě 'o sobie'
-
W lp. używane częściej w odniesieniu do kobiety.