stać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

używane do wyrażenia oceny przebiegu pewnej sytuacji lub zdarzenia ze względu na stan, jaki nastąpił po jego zakończeniu

ATEMATYCZNY

Nawet dobrze się stało, że w końcu wojskowi wszystkich nas z pałacu wypędzili, być może dzięki temu ocaliłem głowę.

źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Cesarz, 2005

A swoje wiedziałem, za co mnie wyrzucił. Zresztą dobrze się stało, bo i tak by trzeba odejść, dokąd się to miało wlec?

źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008

Otóż, źle się stało, że ta trudna ustawa skierowana została do Komisji Europejskiej, a nie do komisji ochrony środowiska.

źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 29.10.2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stałem się +(e)m się stał	stałam się +(e)m się stała	stałom się +(e)m się stało	staliśmy się +(e)śmy się stali	stałyśmy się +(e)śmy się stały
2 os.	stałeś się +(e)ś się stał	stałaś się +(e)ś się stała	stałoś się +(e)ś się stało	staliście się +(e)ście się stali	stałyście się +(e)ście się stały
3 os.	stał się	stała się	stało się	stali się	stały się

bezosobnik: stano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stańmy się
2 os.	stań się	stańcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stałbym się bym się stał	stałabym się bym się stała	stałobym się bym się stało	stalibyśmy się byśmy się stali	stałybyśmy się byśmy się stały
2 os.	stałbyś się byś się stał	stałabyś się byś się stała	stałobyś się byś się stało	stalibyście się byście się stali	stałybyście się byście się stały
3 os.	stałby się by się stał	stałaby się by się stała	stałoby się by się stało	staliby się by się stali	stałyby się by się stały

bezosobnik: stano by się

bezokolicznik: stać się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: stawszy się

gerundium: stanie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: stawać się

+

stać się

+

JAK

psł. *stati sę, *stanǫ sę

z psł. *stati, *stanǫ 'zacząć stać, stanąć, zatrzymać się; trwać'

Por. cz. stát se, stanu se ‘zostać kimś; stać się, wydarzyć się’.