-
1.a
instrument muzyczny niewielkich rozmiarów, wykonany z metalu, mający postać skręconej w pętlę rurki zakończonej z jednej strony ustnikiem, a z drugiej rozszerzoną czarą, na którym gra się, wdmuchując powietrze -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
hiperonimy: instrument
-
- trąbka bojowa, hejnałowa, myśliwska, pocztowa, sygnałowa
- trąbka i fortepian, trąbka i klarnet, trąbka i saksofon; trąbki i gwizdki
- brzmienie, dźwięk, głos, granie, sygnał trąbki; wirtuoz trąbki
- blaszana, pierwsza, srebrna, złota trąbka
- zadąć w trąbkę
- grać na trąbce
-
Nerwowo manipulował przy trąbce, po czym zatknął ustnik, dał znak kolegom; buchnęła fala dźwięków.
źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
Po udanej akcji brygada wracała do remizy, a pan Gienek wyjmował z futerału złotą trąbkę i grał chłopakom do pokera.
źródło: NKJP: Hubert Klimko-Dobrzaniecki: Rzeczy pierwsze, 2009
Ojciec Ciecierskiego grał w orkiestrze na trąbce, wracał późno do domu i nasz kolega był z tego powodu wiecznie niewyspany.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Lapidarium I-III, 2008
Nauczył się grać na trąbce w wieku 13 lat.
źródło: NKJP: (SUB): Geniusz jazzu, Dziennik Zachodni, 2005-09-28
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. trąbka
trąbki
D. trąbki
trąbek
C. trąbce
trąbkom
B. trąbkę
trąbki
N. trąbką
trąbkami
Ms. trąbce
trąbkach
W. trąbko
trąbki
-