wyższy - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

taki, który jest uważany za bardziej skomplikowany od innych

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

wyższa algebra, matematyka; forma (rozwoju); ssaki wyższe

Im wyższa forma rozwoju, tym bardziej skomplikowane stosunki, więc oczywiście w wypadku człowieka mamy najwyższy stopień komplikacji, ale generalnie słuszne są te same zasady, co w wypadku zwierząt stadnych.

źródło: NKJP: Andrzej Anonimus: Nie nadaje się, przecież to jeszcze szczeniak, 1999

Ale to już był świat przyszłości i działały w nim prawa wielkich liczb, ta wyższa matematyka wypełniająca wzorami pętli, dołu i sidła niedorzeczną przepaść pomiędzy arytmetycznym i geometrycznym ciągami Thomasa Roberta Malthusa [...].

źródło: NKJP: Andrzej Mandalian: Czerwona orkiestra, 2009

To tak zwany wyższy wampir. Niezwykle niebezpieczny. Gdyby był naszym wrogiem, ja bałbym się go również.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień wyższy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	wyższy	wyższy	wyższy	wyższe	wyższa
D.	wyższego	wyższego	wyższego	wyższego	wyższej
C.	wyższemu	wyższemu	wyższemu	wyższemu	wyższej
B.	wyższego	wyższego	wyższy	wyższe	wyższą
N.	wyższym	wyższym	wyższym	wyższym	wyższą
Ms.	wyższym	wyższym	wyższym	wyższym	wyższej
W.	wyższy	wyższy	wyższy	wyższe	wyższa

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	wyżsi	wyżsi	wyższe	wyższe
D.	wyższych	wyższych	wyższych	wyższych
C.	wyższym	wyższym	wyższym	wyższym
B.	wyższych	wyższych	wyższych	wyższe
N.	wyższymi	wyższymi	wyższymi	wyższymi
Ms.	wyższych	wyższych	wyższych	wyższych
W.	wyżsi	wyżsi	wyższe	wyższe

Pochodzenie

psł. *vyši (< *vys-ji) r.m. : *vyšьši r.ż. : *vyše r.n. 'wyższy, -a, -e'

Stopień wyższy od podstawowego przymiotnika *vysъ, -a, -o. Postać wysz(sz)y została w polszczyźnie wyparta przez nieregularną wyższy poprzez analogię do form typu: niższy , bliższy .