zestrzelić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

strzelając, trafić pociskiem obiekt znajdujący się w górze i spowodować jego spadnięcie

[zestszelić] lub pot. [zesczszelić], lub pot. [zeszczszelić]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

broń

synonimy:

strącić

bombowiec, Dywizjon 303; myśliwy zestrzelił; rakieta zestrzeliła; Niemcy, Polacy, Rosjanie... zestrzelili
zestrzelić awionetkę, balon, bombowiec, F-16, helikopter, maszynę, myśliwiec, rakietę, samolot, satelitę, śmigłowiec; kaczkę, kuropatwę, ptaka; lotnika, pilota, załogę
zestrzelić nad Berlinem, nad Białorusią, nad Morzem Japońskim; nad terytorium Niemiec

	Służył na Ławicy w 3 Pułku Lotniczym. We wrześniu 1939 zestrzelił trzy niemieckie samoloty. źródło: NKJP: Józf Diaczenko: Szybkie pożegnanie, Gazeta Poznańska, 2006-10-25
	Byliśmy przygotowani na walkę [...]. I tego się nie baliśmy. Baliśmy się tylko, że zestrzelą nas w powietrzu, zanim wylądujemy [...] źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2002
	Pomnik [...] jest miejscem pamięci siedmiu lotników RAF, którzy zostali zestrzeleni w kwietniu 1945 roku. źródło: NKJP: Pomogła stocznia, Głos Szczeciński, 2006
	Każdy myśliwy miał dwie strzelby dubeltówki i strzelca, czyli służącego, który odbierał błyskawicznie wystrzeloną flintę i podawał nabitą [...]. Dzięki takiej organizacji można było [...] zestrzelić nawet pięć kuropatw z lecącego już wysoko stada. źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994
	Być może Mińsk chce też podreperować swą pozycję międzynarodową, zachwianą po zestrzeleniu we wrześniu przez Białorusinów sportowego balonu z dwoma Amerykanami na pokładzie. źródło: NKJP: Białoruś, Gazeta Wyborcza, 1995-10-09

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zestrzeliłem +(e)m zestrzelił	zestrzeliłam +(e)m zestrzeliła	zestrzeliłom +(e)m zestrzeliło	zestrzeliliśmy +(e)śmy zestrzelili	zestrzeliłyśmy +(e)śmy zestrzeliły
2 os.	zestrzeliłeś +(e)ś zestrzelił	zestrzeliłaś +(e)ś zestrzeliła	zestrzeliłoś +(e)ś zestrzeliło	zestrzeliliście +(e)ście zestrzelili	zestrzeliłyście +(e)ście zestrzeliły
3 os.	zestrzelił	zestrzeliła	zestrzeliło	zestrzelili	zestrzeliły

bezosobnik: zestrzelono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zestrzelmy
2 os.	zestrzel	zestrzelcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zestrzeliłbym bym zestrzelił	zestrzeliłabym bym zestrzeliła	zestrzeliłobym bym zestrzeliło	zestrzelilibyśmy byśmy zestrzelili	zestrzeliłybyśmy byśmy zestrzeliły
2 os.	zestrzeliłbyś byś zestrzelił	zestrzeliłabyś byś zestrzeliła	zestrzeliłobyś byś zestrzeliło	zestrzelilibyście byście zestrzelili	zestrzeliłybyście byście zestrzeliły
3 os.	zestrzeliłby by zestrzelił	zestrzeliłaby by zestrzeliła	zestrzeliłoby by zestrzeliło	zestrzeliliby by zestrzelili	zestrzeliłyby by zestrzeliły

bezosobnik: zestrzelono by

bezokolicznik: zestrzelić

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

zestrzeliwszy

gerundium: zestrzelenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zestrzelony

odpowiedniki aspektowe: zestrzeliwać , zestrzelać

+

zestrzelić

+

KOGO/CO

Zob. strzelić