koleżanka po piórze - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. kobieta, która również jest pisarzem lub dziennikarzem, tak jak osoba, o której się mówi

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

literatura

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

Jakaś twoja koleżanka po piórze wysmoliła nawet artykuł pod znamiennym tytułem „Ćpała za zgodą męża lekarza”.

źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Prowincja, 2002

Ojciec jednak unikał tu szczerości. Podobne jak jego znajome, koleżanki po piórze, wspominane już Zofia Nałkowska i Maria Dąbrowska w swoich pisanych przez całe życie dziennikach.

źródło: NKJP: Tomasz Jastrun: Gra wstępna rozpisana na 62 felietony, 2003

Odmiana

typ frazy: fraza rzeczownikowa

ż, odmienny: koleżanka

Składnia

	+	koleżanka po piórze	+	CZYJA
	+	koleżanka po piórze	+	KOGO