Kiedy omnibus kołysząc się i trzęsąc - chór narzekań wewnątrz pudła nie ustawał - skręcił w Żelazną, Mordchaj, patrząc prosto przed siebie w ciemny wylot ulicy nad zataczającym się zaprzęgiem.
Potem, kiedy w mroku zatarły się światełka lincolna i kiedy nie było widać nawet drugiego skraju szosy, i słyszał tylko ogłuszający chór cykad w zaroślach - Anglik ruszył wreszcie przed siebie, w odwrotną stronę niż ta, w którą umknęła taksówka.
źródło: NKJP: Piotr Siemion: Niskie Łąki, 2000
Czy zgadzacie się, wodzowie? - Tak jest - odpowiedział zmieszany chór głosów.
