koncert - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

impreza muzyczna, na której artyści występują przed publicznością

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność artystyczna człowieka

muzyka

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

rozrywka

hiperonimy:

impreza

koncert charytatywny, doroczny, festiwalowy, finałowy, inauguracyjny, jazzowy, jubileuszowy, międzynarodowy, niedzielny, noworoczny, plenerowy, pożegnalny, rockowy, sobotni, uroczysty, urodzinowy, wieczorny
koncert artysty, gwiazdy, kapeli, piosenkarki, wokalistki, zespołu; piosenek, przebojów, utworów
wystawy i koncerty
organizator, program, repertuar, transmisja, uczestnik, wykonawca, zakończenie koncertu; cykl koncertów
udany, wspaniały, znakomity koncert
odwołać, organizować, prowadzić, przygotowywać, urządzać koncert
chodzić na koncerty

Artystyczne występy w pierwszym dniu zakończy koncert Natalii Kukulskiej.

źródło: NKJP: (mas): Piknik europejski na Rynku, Gazeta Krakowska, 2003-05-29

Kto był w Lizbonie na koncercie piosenek fado, ten musiał ulec nastrojowi chwili.

źródło: NKJP: Marek Ostrowski: Plemiona Europy, Polityka, 2003-04-19

Uczył się na polonistyce, na uczelni nie miał problemów, chodził do teatru, na koncerty i do kina.

źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Dziewczyna z Ipanemy, 2003

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

	+	koncert	+	JAKI
	+	koncert	+	KOGO/CZEGO

wł. concerto