rozchodzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pot. chodząc, spowodować łatwiejsze poruszanie jakąś częścią ciała, zesztywniałą z jakiegoś powodu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

leki i sposoby leczenia, zabiegi, sprzęty medyczne

- W wieku 25 lat byłem inwalidą. Lekarz powiedział, że muszę tę nogę rozchodzić, ale nie poczuję poprawy wcześniej niż za rok.

źródło: NKJP: Do ostatniego dołka, Dziennik Polski, 2001-07-27

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozchodziłem +(e)m rozchodził	rozchodziłam +(e)m rozchodziła	rozchodziłom +(e)m rozchodziło	rozchodziliśmy +(e)śmy rozchodzili	rozchodziłyśmy +(e)śmy rozchodziły
2 os.	rozchodziłeś +(e)ś rozchodził	rozchodziłaś +(e)ś rozchodziła	rozchodziłoś +(e)ś rozchodziło	rozchodziliście +(e)ście rozchodzili	rozchodziłyście +(e)ście rozchodziły
3 os.	rozchodził	rozchodziła	rozchodziło	rozchodzili	rozchodziły

bezosobnik: rozchodzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozchodźmy
2 os.	rozchodź	rozchodźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozchodziłbym bym rozchodził	rozchodziłabym bym rozchodziła	rozchodziłobym bym rozchodziło	rozchodzilibyśmy byśmy rozchodzili	rozchodziłybyśmy byśmy rozchodziły
2 os.	rozchodziłbyś byś rozchodził	rozchodziłabyś byś rozchodziła	rozchodziłobyś byś rozchodziło	rozchodzilibyście byście rozchodzili	rozchodziłybyście byście rozchodziły
3 os.	rozchodziłby by rozchodził	rozchodziłaby by rozchodziła	rozchodziłoby by rozchodziło	rozchodziliby by rozchodzili	rozchodziłyby by rozchodziły

bezosobnik: rozchodzono by

bezokolicznik: rozchodzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozchodziwszy

gerundium: rozchodzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozchodzony

Rz_osobowy

+

rozchodzić

+

CO

ogsł. *orz-choditi

Zob. chodzić