-
3.
kształt otaczającego coś koła lub półkola -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
kształty i figury -
- wianek dzieci, dziewcząt, ludzi
- okolony, otoczony wiankiem
-
[...] w trakcie mszy św. ołtarz otoczył wianek dzieci z kolorowymi palmami.
źródło: NKJP: Liczył się pomysł i oryginalność, Dziennik Polski, 2003-04-14
Od razu poznał sylwetkę starego Vidżajavedy, łyse, orzechowe ciemię w wianku siwych włosów.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
Z naszego przedziału nikogo nie zabrano, ale gdy po długiej rewizji pociąg wreszcie ruszył, widziałam grupę mężczyzn otoczoną wiankiem policji, popychanych i bitych.
źródło: NKJP: Anna Kowalska-Lewicka: Koniec wojny na Podhalu, 1999
Otaczał ich już wianek ludzi zwabionych sensacją.
źródło: NKJP: Janusz Płoński, Maciej Rybiński: Góralskie tango, 1978
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wianek
wianki
D. wianka
wianków
C. wiankowi
wiankom
B. wianek
wianki
N. wiankiem
wiankami
Ms. wianku
wiankach
W. wianku
wianki
-
+ wianek + KOGO/CZEGO -
Zleksykalizowane pierwotne zdrobnienie od psł. *věnъ ‘splot kwiatów, gałązek, ziół zwinięty w kółko, wianek’ (> pol. dawne wian ) z przyrostkiem -ek (< *-ъkъ). Por. wieniec