-
1.
trzy- lub czteroczęściowy utwór muzyczny przeznaczony do grania przez orkiestrę -
[symfońja] lub [syfońja]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
- symfonia kameralna
- symfonia Beethovena, Brahmsa, Czajkowskiego, Góreckiego, Haydna, Mahlera, Schuberta, Schumanna
- autor, kompozytor, twórca symfonii
- komponować, pisać, tworzyć symfonie
- symfonia a-dur, b-dur, c-moll, d-dur, es-dur, f-dur
-
W części pierwszej symfonii pojawia się ludowa melodia kurpiowska.
źródło: NKJP: Grzegorz Brzozowicz, Filip Łobodziński: Sto płyt, które wstrząsnęły światem, 2000
Zaczął nawet dość udanie komponować, ale niemal wszystkie utwory przepadły w czasie okupacji. Dwie symfonie, suita na orkiestrę, dwa cykle na fortepian, sporo pieśni.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisiel z sanacją i wojną, Gazeta Wyborcza, 1997-09-12
Firmy fonograficzne uznały, że istnieje spora grupa odbiorców, którzy wprawdzie nie kupią płyt z suitami Bacha czy symfoniami Brahmsa, ale mogą polubić klasykę w łagodniejszym wymiarze.
źródło: NKJP: Piotr Sarzyński: Między dziewicą a latawicą, Polityka, 2000-02-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. symfonia
symfonie
D. symfonii
symfonii
neut symfonij
char C. symfonii
symfoniom
B. symfonię
symfonie
N. symfonią
symfoniami
Ms. symfonii
symfoniach
W. symfonio
symfonie
-
fr. symphonie
z łac. symphonia
< gr. symphōnía, od sým-phōnos 'współbrzmiący'