nieśmiały - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.b

świadczący o tym, że ktoś nie jest pewny siebie oraz odczuwa zakłopotanie i niepokój

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

	antonimy:	śmiały
	hiperonimy:	lękliwy

nieśmiały głos, krok, szept, uśmiech; atak, protest; nieśmiała próba; myśl, propozycja, prośba, sugestia, uwaga, zapowiedź; nadzieja; nieśmiałe spojrzenie; pytanie; nieśmiałe brawa, oklaski; oznaki, pocałunki; marzenia, początki

	Stał jakby nieco zakłopotany, z charakterystycznym nieśmiałym uśmiechem na twarzy. Słuchał przemówień i pochwał. źródło: NKJP: Wojciech Michałowicz: Strzelecki rekord NHL Wayne'a Gretzky'ego, Gazeta Wyborcza, 1994-03-25
	Myślę, że powinniśmy tę debatę zakończyć. To jest tylko nieśmiała prośba, bo każdy ma prawo zabrać głos. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 22.01.1993
	Znowu zapadła na chwilę cisza, po czym rozległy się oklaski, najpierw pojedyncze i nieśmiałe, ale potem gromkie i powszechne. źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K, 2006
	Na moje nieśmiałe pytanie, po co sobie zadaje tyle trudu, odpowiedział krótko: „Służba!”. źródło: NKJP: Z pamiętnika turysty, Dziennik Polski, 2002-08-17
	Zatrzymał się w progu, powiódł po naszych twarzach spojrzeniem, w którym niewiara walczyła z nieśmiałą nadzieją. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Dobry powód, by zabijać, 2005

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Rz _nieżywotny	+	nieśmiały	+
szyk: neutralny

Zob. śmiały