poczynić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. postąpić w określony sposób, czego efekt jest nazwany sąsiadującym rzeczownikiem

ATEMATYCZNY

rząd poczynił; Polska poczyniła
poczynić dopiski, notatki; obserwację, odkrycie, spostrzeżenie; ustalenia, uzgodnienia; postępy, zmiany; nakłady, oszczędności; spustoszenia, straty, szkody, zniszczenia badania, działania, kroki, prace, próby, przygotowania, starania; inwestycje; zakupy;
poczynić w traktacie; w czasie, w miejscu jakimś; w celu czegoś; w sprawie jakiejś; w związku z czymś
poczynić wcześniej; najwięcej, wiele
pozwolić; chcieć; musieć; można, trzeba poczynić

	- Poczyniliśmy już pewne działania w tym temacie. Wystąpiliśmy do Agencji WRSP o przekazanie gruntów, wykonaliśmy dużą część prac geodezyjnych, a więc jest jakaś nadzieja na szybszą realizację tego zadania - dodał. źródło: NKJP: TR: DLA MIESZKAŃCÓW ULICY KOŚCIUSZKI W MROCZY, Nakielski Czas, 2002-09-18
	Zdarza się, że o zakażeniu organu lekarze dowiadują się po fakcie, gdy wirus już poczynił spustoszenia w organizmie pacjenta. źródło: NKJP: Jacek Kubiak: Laboratorium na łebku szpilki, Polityka, nr 2451, 2004-05-08
	Wszystko wskazuje na to, że kompleks w Chwałowicach uda się otworzyć najszybciej. Poczyniono tam spore prace remontowe – mówi Jerzy Lazar, członek zarządu rybnickiego WOPR-u. źródło: NKJP: Adrian Czarnota: Basenowa posucha, Tygodnik Rybnicki, 2008-05-20
	Tymczasem do przebudowy trasy poczyniono już wiele przygotowań. źródło: NKJP: (JB): Przetarg od nowa, Dziennik Zachodni, 2001-05-15
	Gwałtowne deszcze i burze nie ominęły Spytkowic. Woda poczyniła znaczne szkody szczególnie na drogach gminnych, zalane są również piwnice domów. źródło: NKJP: Najgorzej w Skawie, Dziennik Polski, 2001-07-26

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poczyniłem +(e)m poczynił	poczyniłam +(e)m poczyniła	poczyniłom +(e)m poczyniło	poczyniliśmy +(e)śmy poczynili	poczyniłyśmy +(e)śmy poczyniły
2 os.	poczyniłeś +(e)ś poczynił	poczyniłaś +(e)ś poczyniła	poczyniłoś +(e)ś poczyniło	poczyniliście +(e)ście poczynili	poczyniłyście +(e)ście poczyniły
3 os.	poczynił	poczyniła	poczyniło	poczynili	poczyniły

bezosobnik: poczyniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poczyńmy
2 os.	poczyń	poczyńcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poczyniłbym bym poczynił	poczyniłabym bym poczyniła	poczyniłobym bym poczyniło	poczynilibyśmy byśmy poczynili	poczyniłybyśmy byśmy poczyniły
2 os.	poczyniłbyś byś poczynił	poczyniłabyś byś poczyniła	poczyniłobyś byś poczyniło	poczynilibyście byście poczynili	poczyniłybyście byście poczyniły
3 os.	poczyniłby by poczynił	poczyniłaby by poczyniła	poczyniłoby by poczyniło	poczyniliby by poczynili	poczyniłyby by poczyniły

bezosobnik: poczyniono by

bezokolicznik: poczynić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poczyniwszy

gerundium: poczynienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: poczyniony

odpowiednik aspektowy: czynić

+

poczynić

+

CO

Zob. czynić