poczynić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. używane dla opisania pewnej dokonanej czynności, o której mówiący nie może lub nie chce powiedzieć, używając czasownika ją oznaczającego

ATEMATYCZNY

Ale musieli mieć taką możliwość, żeby wreszcie to zrobić, wziąć się za to i poczynić to, co jest najlepsze.

źródło: NKJP: Sprawozdanie z 30. posiedzenia Senatu RP w dniu 11 grudnia 2002 r.

Wydaje nam się jednak, że poczyniliśmy wszystko, co znajdowało się w granicach finansowych możliwości klubu, by ten zespół liczył się w lidze.

źródło: NKJP: Z Boraczyńskim i Carecą, Dziennik Polski, 1998-07-25

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poczyniłem +(e)m poczynił	poczyniłam +(e)m poczyniła	poczyniłom +(e)m poczyniło	poczyniliśmy +(e)śmy poczynili	poczyniłyśmy +(e)śmy poczyniły
2 os.	poczyniłeś +(e)ś poczynił	poczyniłaś +(e)ś poczyniła	poczyniłoś +(e)ś poczyniło	poczyniliście +(e)ście poczynili	poczyniłyście +(e)ście poczyniły
3 os.	poczynił	poczyniła	poczyniło	poczynili	poczyniły

bezosobnik: poczyniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poczyńmy
2 os.	poczyń	poczyńcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poczyniłbym bym poczynił	poczyniłabym bym poczyniła	poczyniłobym bym poczyniło	poczynilibyśmy byśmy poczynili	poczyniłybyśmy byśmy poczyniły
2 os.	poczyniłbyś byś poczynił	poczyniłabyś byś poczyniła	poczyniłobyś byś poczyniło	poczynilibyście byście poczynili	poczyniłybyście byście poczyniły
3 os.	poczyniłby by poczynił	poczyniłaby by poczyniła	poczyniłoby by poczyniło	poczyniliby by poczynili	poczyniłyby by poczyniły

bezosobnik: poczyniono by

bezokolicznik: poczynić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poczyniwszy

gerundium: poczynienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: poczyniony

odpowiednik aspektowy: czynić

+

poczynić

+

CO

Zob. czynić