rozczulić - Wielki słownik języka polskiego PAN

wywołać w kimś przypływ pozytywnych uczuć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

wzruszyć
zmiękczyć

	Pani Barbara [...] iluminację przyszła podziwiać z wnuczkami: - Dzieciom bardzo się podobały, a mnie rozczuliły. Pamiętam czasy, kiedy o tak wystrojonej Warszawie można było tylko pomarzyć. źródło: NKJP: Marta Sułkowska: Stolica zaczarowana świąteczną iluminacją - Warszawa, Polska The Times, 2009-12-08
	Na jej widok sukcesorka skurczyła się, jakby spodziewała się, że starsza kobieta ją spoliczkuje. Ten obronny, dziecinny gest rozczulił gubernatorową. Podeszła i objęła jej drżące ramiona ciepłym uściskiem. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Kiedy widzę, jak płaczą mężczyźni, jestem zakłopotana. [...] Z kobietami natomiast bywa różnie. Niektóre są bardzo przebiegłe i wyrachowane. Udają, że płaczą, żeby rozczulić faceta i go wykorzystać. źródło: NKJP: Marta Legiedź-Wątły, Iwona Rodziewicz: Łzy szczęścia i bólu, Dziennik Bałtycki, 2000-05-06
	Uroczystość uświetniły występy zespołu tanecznego „Kornelki II” [...] oraz pokaz taneczny młodszych uczniów – Smerfy, Żabki i Bałwanki rozczuliły publiczność swoim wdziękiem. źródło: NKJP: Znaczek dla LOP-u, Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska” nr 15 (850), 2008-04-10

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozczuliłem +(e)m rozczulił	rozczuliłam +(e)m rozczuliła	rozczuliłom +(e)m rozczuliło	rozczuliliśmy +(e)śmy rozczulili	rozczuliłyśmy +(e)śmy rozczuliły
2 os.	rozczuliłeś +(e)ś rozczulił	rozczuliłaś +(e)ś rozczuliła	rozczuliłoś +(e)ś rozczuliło	rozczuliliście +(e)ście rozczulili	rozczuliłyście +(e)ście rozczuliły
3 os.	rozczulił	rozczuliła	rozczuliło	rozczulili	rozczuliły

bezosobnik: rozczulono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozczulmy
2 os.	rozczul	rozczulcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozczuliłbym bym rozczulił	rozczuliłabym bym rozczuliła	rozczuliłobym bym rozczuliło	rozczulilibyśmy byśmy rozczulili	rozczuliłybyśmy byśmy rozczuliły
2 os.	rozczuliłbyś byś rozczulił	rozczuliłabyś byś rozczuliła	rozczuliłobyś byś rozczuliło	rozczulilibyście byście rozczulili	rozczuliłybyście byście rozczuliły
3 os.	rozczuliłby by rozczulił	rozczuliłaby by rozczuliła	rozczuliłoby by rozczuliło	rozczuliliby by rozczulili	rozczuliłyby by rozczuliły

bezosobnik: rozczulono by

bezokolicznik: rozczulić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozczuliwszy

gerundium: rozczulenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozczulony

odpowiednik aspektowy: rozczulać

+

rozczulić

+

KOGO + (CZYM)

Zob. czuły