towarzyszka broni
-
kobieta, która wspólnie z kimś walczy lub walczyła
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną -
- wieloletnia, wierna towarzyszka broni
-
Winnie rzuciła dla niego naukę i wygodne życie w Kampali; poszła do buszu, do partyzantki. Przez pięć lat była jego towarzyszką broni, kochanką, gospodynią i opiekunką.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Nocni wędrowcy, 2009
Te dwie kobiety to Luiza Bakujewa, około czterdziestki, niegdyś, jeszcze w czasie pierwszej wojny czeczeńskiej, kucharka w oddziale Basajewa, później jego wieloletnia towarzyszka broni, i Miriam Barajewa - wdowa po krwawym Abrim.
źródło: NKJP: Igor T. Miecik: Śmierć, siostra moja, Polityka, 2004-07-10
Widok wojowniczek wywoływał u muzułmanów panikę, gdyż - wedle ich wierzeń - śmierć z ręki kobiety utrudnić mogła dostanie się do raju. Natomiast w dwupłciowych oddziałach Izraela występowała opiekuńczość w stosunku do towarzyszek broni, silniejsza niż cele walki..
źródło: NKJP: Grzegorz Kurkiewicz: Panie do woja!, Dziennik Bałtycki, 2002-03-08
Po upadku powstania akowcy swoim towarzyszkom broni, idącym do niewoli, nadawali stopień podporucznika, żeby mogły dostać się do oflagów.
źródło: NKJP: Antoni Kroh: Starorzecza, 2010
-
typ frazy: fraza rzeczownikowa
ż, odmienny: towarzyszka -
+ towarzyszka broni + (KOGO)