ignorować się - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. świadomie nie reagować wzajemnie na swoje zachowanie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

Patrzymy wprawdzie na siebie, ale ignorujemy się nawzajem.

źródło: NKJP: Zdzisław Józef Kijas: Znalazłem perłę, 2010

Wczoraj gratulacji Larsowi Riedlowi nie złożył jego rodak brązowy medalista w dysku Michael Mollenbeck. Obaj Niemcy ignorują się od 1994 roku.

źródło: NKJP: (LIC): Lekkoatletyka. Mistrzostwa świata w Edmonton, Gazeta Poznańska , 2001-08-10

Zdawało się, że będziemy żyć obok siebie, ignorując się wzajemnie, ale wyobraźnia nasza pracowała.

źródło: NKJP: (pit): Esy floresy i arabskie śpiewy, Gazeta Krakowska , 2001-07-30

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ignorowałem się +(e)m się ignorował	ignorowałam się +(e)m się ignorowała	ignorowałom się +(e)m się ignorowało	ignorowaliśmy się +(e)śmy się ignorowali	ignorowałyśmy się +(e)śmy się ignorowały
2 os.	ignorowałeś się +(e)ś się ignorował	ignorowałaś się +(e)ś się ignorowała	ignorowałoś się +(e)ś się ignorowało	ignorowaliście się +(e)ście się ignorowali	ignorowałyście się +(e)ście się ignorowały
3 os.	ignorował się	ignorowała się	ignorowało się	ignorowali się	ignorowały się

bezosobnik: ignorowano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się ignorował będę się ignorować	będę się ignorowała będę się ignorować	będę się ignorowało będę się ignorować	będziemy się ignorowali będziemy się ignorować	będziemy się ignorowały będziemy się ignorować
2 os.	będziesz się ignorował będziesz się ignorować	będziesz się ignorowała będziesz się ignorować	będziesz się ignorowało będziesz się ignorować	będziecie się ignorowali będziecie się ignorować	będziecie się ignorowały będziecie się ignorować
3 os.	będzie się ignorował będzie się ignorować	będzie się ignorowała będzie się ignorować	będzie się ignorowało będzie się ignorować	będą się ignorowali będą się ignorować	będą się ignorowały będą się ignorować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ignorujmy się
2 os.	ignoruj się	ignorujcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ignorowałbym się bym się ignorował	ignorowałabym się bym się ignorowała	ignorowałobym się bym się ignorowało	ignorowalibyśmy się byśmy się ignorowali	ignorowałybyśmy się byśmy się ignorowały
2 os.	ignorowałbyś się byś się ignorował	ignorowałabyś się byś się ignorowała	ignorowałobyś się byś się ignorowało	ignorowalibyście się byście się ignorowali	ignorowałybyście się byście się ignorowały
3 os.	ignorowałby się by się ignorował	ignorowałaby się by się ignorowała	ignorowałoby się by się ignorowało	ignorowaliby się by się ignorowali	ignorowałyby się by się ignorowały

bezosobnik: ignorowano by się

bezokolicznik: ignorować się

imiesłów przysłówkowy współczesny: ignorując się

gerundium: ignorowanie się

imiesłów przymiotnikowy czynny: ignorujący się

Rz_{osobowy; pl}

+

ignorować się

+

Zob. ignorować