wtulić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

z przyjemnością przywrzeć swoim ciałem do kogoś lub czegoś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

dziewczyna, kobieta, żona wtuliła się; dziecko wtuliło się
wtulić się całym ciałem, plecami, policzkiem, twarzą
wtulić się w matkę, w męża, w partnera, w partnerkę, w ukochanego; w czyjąś pierś, w czyjeś ramię, w czyjąś szyję, w czyjeś włosy; w fotel, w koc, w kołdrę, w poduszkę, w sweter, w śpiwór

	Znienacka wtuliła się we mnie. źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 1997
	- Dziękuję za podwiezienie - powiedziałam cicho do Gabriela, z trudem tłumiąc pragnienie, by wtulić się w jego szeroką klatkę piersiową. źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008
	Tomaszek spał na wznak, nakryty aż po szyję kołdrą, lecz wkrótce głowę odwrócił i policzkiem wtulił się w poduszkę. źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Noc i inne opowiadania, 2001
	Wtulił się plecami w drewnianą ławkę i cieszył z kilku chwil spokoju. źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Diabeł na dzwonnicy, 1996
	Czujesz pot, zmęczenie, myślisz o końcu drogi tego dnia, o namiocie, ciepłym posiłku, wtuleniu się w śpiwór. źródło: NKJP: Marek Kamiński, Wojciech Moskal, Sławomir Swerpel: Nie tylko biegun, 1996

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wtuliłem się +(e)m się wtulił	wtuliłam się +(e)m się wtuliła	wtuliłom się +(e)m się wtuliło	wtuliliśmy się +(e)śmy się wtulili	wtuliłyśmy się +(e)śmy się wtuliły
2 os.	wtuliłeś się +(e)ś się wtulił	wtuliłaś się +(e)ś się wtuliła	wtuliłoś się +(e)ś się wtuliło	wtuliliście się +(e)ście się wtulili	wtuliłyście się +(e)ście się wtuliły
3 os.	wtulił się	wtuliła się	wtuliło się	wtulili się	wtuliły się

bezosobnik: wtulono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wtulmy się
2 os.	wtul się	wtulcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wtuliłbym się bym się wtulił	wtuliłabym się bym się wtuliła	wtuliłobym się bym się wtuliło	wtulilibyśmy się byśmy się wtulili	wtuliłybyśmy się byśmy się wtuliły
2 os.	wtuliłbyś się byś się wtulił	wtuliłabyś się byś się wtuliła	wtuliłobyś się byś się wtuliło	wtulilibyście się byście się wtulili	wtuliłybyście się byście się wtuliły
3 os.	wtuliłby się by się wtulił	wtuliłaby się by się wtuliła	wtuliłoby się by się wtuliło	wtuliliby się by się wtulili	wtuliłyby się by się wtuliły

bezosobnik: wtulono by się

bezokolicznik: wtulić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wtuliwszy się

gerundium: wtulenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wtulać się

Rz_żywotny

+

wtulić się

+

w KOGO/CO + (CZYM)

Zob. tulić (się)