zdolność - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

cecha kogoś, kto szybko się uczy i łatwo wykonuje pewne czynności

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

ludzka; naturalna, przyrodzona zdolność; duże, ogromne, wielkie; małe; indywidualne, własne; wrodzone; fenomenalne, nadnaturalne, nadzwyczajne, niepospolite, nieprzeciętne, niezwykłe, specjalne, szczególne, wybitne, wyjątkowe zdolności; zdolności aktorskie, artystyczne, manualne, muzyczne, plastyczne, twórcze; intelektualne, matematyczne, poznawcze, umysłowe; językowe, werbalne; dyplomatyczne, organizacyjne, organizatorskie, przywódcze, wojskowe; paranormalne, parapsychiczne; adaptacyjne, przystosowawcze
zdolności ucznia
zdolności do nauk ścisłych
zdolności i możliwości, zdolności i siły, zdolności i umiejętności, zdolności i zainteresowania; inteligencja i zdolności, talenty i zdolności, wiedza i zdolności
poziom, rozwój, wzrost zdolności
wiara w zdolności
pozbawiony zdolności
mieć, posiadać; rozwijać zdolności; ograniczenie, rozwijanie, wykorzystanie zdolności
wykazać się, wyróżniać się; obdarzony zdolnościami

	Byli pełni zachwytu dla zdolności aktorskich dzieci, które w zaledwie trzy tygodnie były w stanie przygotować tak wspaniałe przedstawienie. źródło: NKJP: (E.H.): Uczniowskie jasełka, Nowiny Raciborskie, 2003-01-01
	Za uczennicę wyróżniającą się zdolnościami plastycznymi i pasją artystyczną została uznana Ania Sidor z II klasy gimnazjalnej. źródło: NKJP: Koncertowy koniec nauki, Dziennik Polski, 2001-06-20
	Tytuł niekwestionowanego przywódcy wojennego Seminoli osiągnął wyłącznie dzięki bitności, odwadze i zdolnościom dowódczym. źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994
	[...] u osób leworęcznych częściej niż u osób praworęcznych występują alergie i dysleksja, ale z drugiej strony również częstsze są u nich wybitne zdolności do matematyki. źródło: NKJP: Jerzy Duszyński: O tym trudno myśleć, ale jednak trzeba, Magazyn nr 23 dodatek do Gazety Wyborczej, 1997-06-06
	Gdzie się podziała przysłowiowa zdolność żydowska, jeżeli po wiekach przebywania na tej ziemi nie mogli się nauczyć polskiego języka. źródło: NKJP: Julian Stryjkowski: Echo, 1988

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lm

+

zdolność

+

(do CZEGO)

Zob. zdołać