zawinąć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zawinąłem się +(e)m się zawinął	zawinęłam się +(e)m się zawinęła	zawinęłom się +(e)m się zawinęło	zawinęliśmy się +(e)śmy się zawinęli	zawinęłyśmy się +(e)śmy się zawinęły
2 os.	zawinąłeś się +(e)ś się zawinął	zawinęłaś się +(e)ś się zawinęła	zawinęłoś się +(e)ś się zawinęło	zawinęliście się +(e)ście się zawinęli	zawinęłyście się +(e)ście się zawinęły
3 os.	zawinął się	zawinęła się	zawinęło się	zawinęli się	zawinęły się

bezosobnik: zawinięto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zawińmy się
2 os.	zawiń się	zawińcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zawinąłbym się bym się zawinął	zawinęłabym się bym się zawinęła	zawinęłobym się bym się zawinęło	zawinęlibyśmy się byśmy się zawinęli	zawinęłybyśmy się byśmy się zawinęły
2 os.	zawinąłbyś się byś się zawinął	zawinęłabyś się byś się zawinęła	zawinęłobyś się byś się zawinęło	zawinęlibyście się byście się zawinęli	zawinęłybyście się byście się zawinęły
3 os.	zawinąłby się by się zawinął	zawinęłaby się by się zawinęła	zawinęłoby się by się zawinęło	zawinęliby się by się zawinęli	zawinęłyby się by się zawinęły

bezosobnik: zawinięto by się

bezokolicznik: zawinąć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zawinąwszy się

gerundium: zawinięcie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: zawijać się

Rz_nieżywotny

+

zawinąć się

+

Zob. wić ; por. rozwinąć