diariusz

Od upadku komunizmu diariuszy się nie wydaje, choć jeszcze latem był w regulaminie sejmowym paragraf mówiący o tym, że marszałek Sejmu jest organem zobowiązanym do publikowania diariuszy. W nowym regulaminie diariusze zostały jednak pominięte milczeniem.

źródło: NKJP: Dariusz Teresiński: Maszynka do głosowania, Gazeta Wyborcza, 1993-01-12

Kiedy czyta się diariusze sejmowe z czasów Polski niepodległej po 1918 r., nie brakuje w nich polemik, kłótni, oskarżeń, uzasadnionych różnorodnością poglądów i przynależnością do różnych partii politycznych.

źródło: NKJP: Tadeusz Biskup Pieronek: Gdzie szacunek i umiar?, Dziennik Zachodni, 2009-04-30

Zupełnie jak w Rzeczypospolitej XVIII wieku. W jednym z diariuszy z początku tamtego stulecia zapisano, że kiedy jakiś konkretny wniosek przepadł, podpity, rozwścieczony wnioskodawca wskoczył na ławę poselską [...].

źródło: NKJP: Wiesław Wodecki: Półkopiejeczka, Gazeta Wrocławska, 2003-04-04

Autor skupił się na zrelacjonowaniu obrad sejmowych na podstawie diariusza sejmowego.

źródło: NKJP: Tadeusz Szulc: Z badań nad egzekucją praw, 2000

Proponuję, aby wykreślić z zapisu regulaminowego art. 41, który traktuje o periodyku, który jest wydawany przez kancelarię czy przez pana marszałka. Chodzi o „ Diariusz Senatu Rzeczypospolitej Polskiej”.

źródło: NKJP: 22. posiedzenie Senatu RP