-
cecha kogoś, kto ocenia siebie zbyt wysoko
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
-
-
- ludzka, męska, młodzieńcza, szlachecka, własna; bezgraniczna, nadludzka, niesłychana, wielka; głupia, grzeszna, nieuzasadniona, ostentacyjna, ślepa, zgubna pycha; pycha autorska, narodowa
- pycha człowieka, władców, zwycięzcy
- pycha i ambicja, pycha i arogancja, pycha i bogactwo, pycha i buta, pycha i chciwość, pycha i duma, pycha i egoizm, pycha i głupota, pycha i pogarda, pycha i próżność, pycha i samouwielbienie, pycha i zadufanie, pycha i zarozumiałość, pycha i zazdrość, pycha i zuchwalstwo, pycha i zuchwałość, pycha i żądza czegoś
- przejaw, przykład, symbol, świadectwo, wyraz; grzech, nadmiar pychy
- pełen pychy
- pycha każe coś, rozpiera kogoś, zgubiła kogoś
- grzeszyć, zgrzeszyć; unieść/unosić się; przepełniony, zaślepiony pychą
- popaść, wbijać kogoś, wbijać się w pychę
-
|
Francuzi mają najlepszą kuchnię na świecie, ale to nie upoważnia do pychy narodowej i lekceważenia innych krajów.
źródło: NKJP: La grande nation, Dziennik Polski, 2002-07-25
|
|
Jeśli jednak dojdzie do przekonania, że jest genialny, wbije się w pychę, będzie to początek jego politycznego końca.
źródło: NKJP: Wiesław Hagedorny: Szast–prast: Zaprzysiężenie czyli rady dla nowego rządu, Tygodnik Ciechanowski, 2007-11-23
|
|
Spośród aktualnych sąsiadów Śląska - Niemców, Polaków, Czechów i Morawian - tylko dwaj ostatni byli wolni od grzechu pychy i traktowali Śląsk w poczuciu równości.
źródło: NKJP: Henryk Waniek: Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257-1957, 1996
|
|
[...] komunizm to zinstytucjonalizowany grzech, zrodzony z pychy ludzi, którzy uznali, że mogą i mają prawo urządzać świat i życie ogółu po swojemu.
źródło: NKJP: Ernest Skalski: Czy Jan Paweł II jest liberałem?, Gazeta Wyborcza, 1997-08-16/1997-08-17
|
|
Człowiek jest zaborczy i zarozumiały. W swojej pysze sądzi, że może narzucić przyrodzie własne prawa.
źródło: NKJP: Danuta Myłek: Alergie, 2001
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
M. |
pycha
|
pychy
|
|
D. |
pychy
|
pych
|
|
|
|
C. |
pysze
|
pychom
|
|
B. |
pychę
|
pychy
|
|
N. |
pychą
|
pychami
|
|
Ms. |
pysze
|
pychach
|
|
W. |
pycho
|
pychy
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
-
psł.
*pychati
'dyszeć, sapać, dmuchać'
Podstawowy czasownik psł. *pychati pokrewny z psł. *puchnǫti, a to prawdopodobnie od psł. *pъchnǫti. Znaczenie 'pycha, buta' jest wtórne, powstało z wcześniejszego 'nadmuchanie, nadęcie się'.
CHRONOLOGIZACJA:
SStp
SPXVI
SKN
SJPXVII
STR
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 08.09.2014