posłusznie

  • w sposób świadczący o tym, że ktoś robi to, co mu każe ktoś inny
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

  • sprzeczne:  nieposłusznie
    hiperonimy:  grzecznie
    • posłusznie iść, podążać za kimś, podreptać, pójść, ruszyć, wrócić; siedzieć, stanąć, usiąść, wsiąść do czegoś, wstać; podnosić ręce; spełnić rozkaz, wykonać/wykonywać polecenie; meldować
  • Posłusznie wykonał polecenie i czekał na dalsze wskazówki.

    źródło: NKJP: Adam Barczyński: Ślepy los, 1999

    - Chodźże tu! - Magwer popchnął go lekko. Na szczęście Rodam nie opierał się za mocno, szedł posłusznie.

    źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003

    - Melduję posłusznie, rozbiliśmy samochód pancerny - zapiał cienkim z radości głosem Dyas.

    źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1995

    Sędzia najpierw przerwał grę, a następnie odwrócił się w kierunku buldoga z czerwoną kartką w ręku. Pies posłusznie opuścił boisko.

    źródło: NKJP: Sport, Dziennik Polski, 1998-03-11

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy posłusznie
    stopień wyższy posłuszniej
  • Zob.  słuchać 

CHRONOLOGIZACJA:
SStp
SPXVI
SKN
SJPXVII
STR
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 04.02.2014