spoić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spoiłem się +(e)m się spoił	spoiłam się +(e)m się spoiła	spoiłom się +(e)m się spoiło	spoiliśmy się +(e)śmy się spoili	spoiłyśmy się +(e)śmy się spoiły
2 os.	spoiłeś się +(e)ś się spoił	spoiłaś się +(e)ś się spoiła	spoiłoś się +(e)ś się spoiło	spoiliście się +(e)ście się spoili	spoiłyście się +(e)ście się spoiły
3 os.	spoił się	spoiła się	spoiło się	spoili się	spoiły się

bezosobnik: spojono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		spójmy się
2 os.	spój się	spójcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spoiłbym się bym się spoił	spoiłabym się bym się spoiła	spoiłobym się bym się spoiło	spoilibyśmy się byśmy się spoili	spoiłybyśmy się byśmy się spoiły
2 os.	spoiłbyś się byś się spoił	spoiłabyś się byś się spoiła	spoiłobyś się byś się spoiło	spoilibyście się byście się spoili	spoiłybyście się byście się spoiły
3 os.	spoiłby się by się spoił	spoiłaby się by się spoiła	spoiłoby się by się spoiło	spoiliby się by się spoili	spoiłyby się by się spoiły

bezosobnik: spojono by się

bezokolicznik: spoić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

spoiwszy się

gerundium: spojenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: spajać się

	+	spoić się	+	z KIM
Rzpl	+	spoić się	+

Zob. spoić (klejem)