mrugnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

poruszyć szybko powiekami lub powieką

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

zwyczaje i zachowania zwierząt

mrugnąć oczami, okiem, powiekami
mrugnąć na pożegnanie
mrugnąć z aprobatą, z uznaniem
mrugnąć filuternie, kilkakrotnie, łobuzersko, porozumiewawczo, po szelmowsku, poufale, wesoło, wymownie, zachęcająco

	Jenny mrugnęła porozumiewawczo do Antka i zniknęła w swoim pokoju. źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K, 2006
	Ostatni wyszedł ojciec Polikarp i mrugnąwszy na kwestarza nakazał mu iść za sobą. źródło: KJ PWN: Tadeusz Kwiatkowski: Siedem zacnych grzechów głównych
	Ewcia mrugnęła znacząco w stronę Jerzego, który jednak nie zauważył tajemnego znaku. źródło: NKJP: Kornel Makuszyński: Szaleństwa Panny Ewy, 1957
	Mrugnęła powiekami i wzdłuż jej […] nosa potoczyły się srebrne kropelki. źródło: KJ PWN: Czeszko Bohdan: Pokolenie, 1951
	Nie zdążył nawet mrugnąć, a już leżał twarzą do podłogi, z rękami skutymi kajdankami na plecach. źródło: NKJP: Sylwia Bławat: Obława jak na mordercę, Echo Dnia, 2006-10-24

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mrugnąłem +(e)m mrugnął	mrugnęłam +(e)m mrugnęła	mrugnęłom +(e)m mrugnęło	mrugnęliśmy +(e)śmy mrugnęli	mrugnęłyśmy +(e)śmy mrugnęły
2 os.	mrugnąłeś +(e)ś mrugnął	mrugnęłaś +(e)ś mrugnęła	mrugnęłoś +(e)ś mrugnęło	mrugnęliście +(e)ście mrugnęli	mrugnęłyście +(e)ście mrugnęły
3 os.	mrugnął	mrugnęła	mrugnęło	mrugnęli	mrugnęły

bezosobnik: mrugnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		mrugnijmy
2 os.	mrugnij	mrugnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	mrugnąłbym bym mrugnął	mrugnęłabym bym mrugnęła	mrugnęłobym bym mrugnęło	mrugnęlibyśmy byśmy mrugnęli	mrugnęłybyśmy byśmy mrugnęły
2 os.	mrugnąłbyś byś mrugnął	mrugnęłabyś byś mrugnęła	mrugnęłobyś byś mrugnęło	mrugnęlibyście byście mrugnęli	mrugnęłybyście byście mrugnęły
3 os.	mrugnąłby by mrugnął	mrugnęłaby by mrugnęła	mrugnęłoby by mrugnęło	mrugnęliby by mrugnęli	mrugnęłyby by mrugnęły

bezosobnik: mrugnięto by

bezokolicznik: mrugnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: mrugnąwszy

gerundium: mrugnięcie

odpowiednik aspektowy: mrugać

+

mrugnąć

+

CZYM + (do KOGO) | (na KOGO)

psł. *mr̥gnǫti