łacina ludowa
-
jęz. język łaciński, którym posługiwali się mieszkańcy prowincji rzymskich oraz lud rzymski i który dał początek językom romańskim, rzadko pojawiający się w dziełach literackich
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
języki świata
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
Okres ten przynosi rozkwit łaciny, którą posługiwano się na całym terytorium imperium rzymskiego. Wytworzyły się wówczas dwie odmiany językowe: łacina literacka (klasyczna) i łacina ludowa. Już w III wieku różnice między nimi były znaczne.
źródło: NKJP: Internet
Y na miejscu łacińskiego u jest regularne (takie samo y mamy w wyrazie krzyż z łacińskiego cruce(m), a nawet w nazwie Rzym z łacińskiego Roma, gdzie długie o w późnej łacinie ludowej (lub wczesnych dialektach romańskich) zwęziło się i zbliżyło do u).
źródło: NKJP: Bogdan Walczak: Skąd Żyd?, Gazeta Poznańska, 2003-02-01
Drugim sposobem wzmacniania negacji było jej podwojenie. W łacinie ludowej podwajanie negacji widać już u Plauta, II w.p.n.e. (sporo z niej czerpał ze względu na tematykę i postacie).
źródło: NKJP: Internet
Niektóre z charakterystycznych cech łaciny ludowej pojawiają się dopiero w dobie późnego cesarstwa, inne zaś obecne są w przekazach już od samego początku istnienia łaciny ludowej jako odrębnego wariantu języka.
źródło: Internet: www.eduteka.pl
-
typ frazy: fraza rzeczownikowa
ż, odmienny: łacina , ludowa
Zwykle lp