ośmieszyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

spowodować, że ktoś lub coś staje się przedmiotem drwin i żartów

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

ośmieszyć przeciwnika, obrońcę, władzę; demokrację, państwo, Polskę; jakąś ideę, instytucję

	- Moglibyśmy ośmieszyć czarowników pijąc tę wodę, przecież na pewno nie będą próchniały nam po niej zęby ani też nie wykrzywi nam twarzy, jak twierdzą ci szarlatani - dodał Zbyszek. - źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1965
	Prezydent, pod wpływem alkoholu, publicznie ośmieszył władze spółki, zarzucając im nieudolność, i wymógł, by w trybie nagłym zwolniły jedną z pracownic, samotną kobietę z dzieckiem. źródło: NKJP: Edyta Gietka: Wielka miłość w małym mieście, Polityka, 2006-08-12
	Zresztą mówiąc o konfederacji ogrodników kieruje pan naszą rozmowę w stronę, która może trochę ośmieszyć demokrację szlachecką. Nasza I Rzeczpospolita nie była państwem ogrodników, lecz producentów zboża. źródło: NKJP: Jarosław Marek Rymkiewicz: Rozmowy polskie w latach 1995-2008, 2009
	W kwietniu przydzielono też Komitetowi Obywatelskiemu nową siedzibę przy ul. Słowackiego, tuż przy... sklepie monopolowym. Miał to być celowy ruch władz partyjnych w celu ośmieszenia opozycji. źródło: NKJP: Hubert Lewkowicz: 20 lat wolnej Polski, Życie Podkarpackie, 2009-03-06
	[...] jak się pani dowie, co za idiotka ośmieszyła mnie przed zagranicznymi kontrahentami, proszę dać mi znać - powiedział, trzaskając drzwiami. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Księżyc nad Zakopanem, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ośmieszyłem +(e)m ośmieszył	ośmieszyłam +(e)m ośmieszyła	ośmieszyłom +(e)m ośmieszyło	ośmieszyliśmy +(e)śmy ośmieszyli	ośmieszyłyśmy +(e)śmy ośmieszyły
2 os.	ośmieszyłeś +(e)ś ośmieszył	ośmieszyłaś +(e)ś ośmieszyła	ośmieszyłoś +(e)ś ośmieszyło	ośmieszyliście +(e)ście ośmieszyli	ośmieszyłyście +(e)ście ośmieszyły
3 os.	ośmieszył	ośmieszyła	ośmieszyło	ośmieszyli	ośmieszyły

bezosobnik: ośmieszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ośmieszmy
2 os.	ośmiesz	ośmieszcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ośmieszyłbym bym ośmieszył	ośmieszyłabym bym ośmieszyła	ośmieszyłobym bym ośmieszyło	ośmieszylibyśmy byśmy ośmieszyli	ośmieszyłybyśmy byśmy ośmieszyły
2 os.	ośmieszyłbyś byś ośmieszył	ośmieszyłabyś byś ośmieszyła	ośmieszyłobyś byś ośmieszyło	ośmieszylibyście byście ośmieszyli	ośmieszyłybyście byście ośmieszyły
3 os.	ośmieszyłby by ośmieszył	ośmieszyłaby by ośmieszyła	ośmieszyłoby by ośmieszyło	ośmieszyliby by ośmieszyli	ośmieszyłyby by ośmieszyły

bezosobnik: ośmieszono by

bezokolicznik: ośmieszyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ośmieszywszy

gerundium: ośmieszenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: ośmieszony

odpowiednik aspektowy: ośmieszać

+

ośmieszyć

+

KOGO/CO

Zob. śmiech