nadrobić - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nadrobiłem +(e)m nadrobił	nadrobiłam +(e)m nadrobiła	nadrobiłom +(e)m nadrobiło	nadrobiliśmy +(e)śmy nadrobili	nadrobiłyśmy +(e)śmy nadrobiły
2 os.	nadrobiłeś +(e)ś nadrobił	nadrobiłaś +(e)ś nadrobiła	nadrobiłoś +(e)ś nadrobiło	nadrobiliście +(e)ście nadrobili	nadrobiłyście +(e)ście nadrobiły
3 os.	nadrobił	nadrobiła	nadrobiło	nadrobili	nadrobiły

bezosobnik: nadrobiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nadróbmy
2 os.	nadrób	nadróbcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nadrobiłbym bym nadrobił	nadrobiłabym bym nadrobiła	nadrobiłobym bym nadrobiło	nadrobilibyśmy byśmy nadrobili	nadrobiłybyśmy byśmy nadrobiły
2 os.	nadrobiłbyś byś nadrobił	nadrobiłabyś byś nadrobiła	nadrobiłobyś byś nadrobiło	nadrobilibyście byście nadrobili	nadrobiłybyście byście nadrobiły
3 os.	nadrobiłby by nadrobił	nadrobiłaby by nadrobiła	nadrobiłoby by nadrobiło	nadrobiliby by nadrobili	nadrobiłyby by nadrobiły

bezosobnik: nadrobiono by

bezokolicznik: nadrobić

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

nadrobiwszy

gerundium: nadrobienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: nadrobiony

odpowiednik aspektowy: nadrabiać

+

nadrobić

+

CZEGO

Zob. drobić