sprzymierzony - Wielki słownik języka polskiego PAN

taki, który pozostaje z kimś w przymierzu

Używany również samodzielnie w funkcji rzeczownika, np. dowództwo sprzymierzonych.

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

stosunki międzynarodowe

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

działalność polityczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

sprzymierzeni królowie; sprzymierzone armie, siły; mocarstwa, państwa; kraje, narody; wojska sprzymierzone
sprzymierzony z Niemcami, z Trojanami; z nim, z nami

	Kolejna wojna o panowanie nad basenem Bałtyku, nazywana Wielką Wojną Północną, trwała od 1700 do 1721 roku, [...] Rozpoczęła się atakiem Rosjan i Sasów na szwedzkie Inflanty oraz Duńczyków na sprzymierzony ze Szwecją Holsztyn. źródło: NKJP:Ryszard Henryk Bochenek: Twierdza Jasna Góra, 1997
	Rok 1940 i początek roku 1941 to czas szczytowej potęgi państw Osi i sprzymierzonego z nimi Związku Radzieckiego. źródło: NKJP: Maciej Kozłowski:Sprawa premiera Leona Kozłowskiego : zdrajca czy ofiara, 2005
	W czasie wojny szwedzkiej miasto spalili sprzymierzeni ze Szwedami Brandenburczycy. źródło: NKJP: Włodzimierz Łęcki: Wielkopolska : przewodnik, 1989
	[...] wprawdzie w gazetach rosyjskich przestały się ukazywać artykuły przeciw obu sprzymierzonym mocarstwom, ale ich miejsce zajęły przedruki nieprzyjaznych Rosji wypowiedzi prasy niemieckiej i austriackiej, [...] źródło: NKJP: Henryk Wereszycki: Koniec sojuszu trzech cesarzy, 1977
	Dowódcą sprzymierzonych armii był Jan III Sobieski, król Polski. źródło: NKJP: Grzegorz Popławski: Bitwa pod Grunwaldem to tylko jeden z wielkich triumfów Polaków, Dziennik Bałtycki, 2010-07-16

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	+	sprzymierzony	+	(Z KIM)
szyk: neutralny

Zob. sprzymierzyć (się)