rozczulić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

odczuć nagle przypływ pozytywnych uczuć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

wzruszyć się

	Był [...] sentymentalny, potrafił gwałtownie rozczulić się, nawet popłakać z trywialnego powodu, na przykład oglądając podsuwane mu przeze mnie fotografie rodzinne. źródło: NKJP: Mariusz Ziomecki: Lato nieśmiertelnych, 2002
	[...] rozczulił się na widok takiej młodzieży [...]. Nie przypuszczał, że pojawi się z notatnikami, będzie zadawała pytania, naprawdę interesowała się tym wszystkim, co zobaczy. źródło: NKJP: Maria Olszowska: Muszą trwać i przetrwać, Gazeta Krakowska, 2004-04-17
	[...] tak się rozczulił tęsknotą górala do hal, że mu kupił bilety kolejowe do domu [...]. źródło: NKJP: Krzysztof Rutkowski: Pasaż przez Małe Polski, Gazeta Wyborcza, 1996-05-07
	Rozczuliła się, kiedy wszyscy składali jej życzenia i przekazywali listy gratulacyjne od wojewody i premiera. źródło: NKJP: (cir): Przeżyła sto lat, Gazeta Krakowska, 2006-08-25

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozczuliłem się +(e)m się rozczulił	rozczuliłam się +(e)m się rozczuliła	rozczuliłom się +(e)m się rozczuliło	rozczuliliśmy się +(e)śmy się rozczulili	rozczuliłyśmy się +(e)śmy się rozczuliły
2 os.	rozczuliłeś się +(e)ś się rozczulił	rozczuliłaś się +(e)ś się rozczuliła	rozczuliłoś się +(e)ś się rozczuliło	rozczuliliście się +(e)ście się rozczulili	rozczuliłyście się +(e)ście się rozczuliły
3 os.	rozczulił się	rozczuliła się	rozczuliło się	rozczulili się	rozczuliły się

bezosobnik: rozczulono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozczulmy się
2 os.	rozczul się	rozczulcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozczuliłbym się bym się rozczulił	rozczuliłabym się bym się rozczuliła	rozczuliłobym się bym się rozczuliło	rozczulilibyśmy się byśmy się rozczulili	rozczuliłybyśmy się byśmy się rozczuliły
2 os.	rozczuliłbyś się byś się rozczulił	rozczuliłabyś się byś się rozczuliła	rozczuliłobyś się byś się rozczuliło	rozczulilibyście się byście się rozczulili	rozczuliłybyście się byście się rozczuliły
3 os.	rozczuliłby się by się rozczulił	rozczuliłaby się by się rozczuliła	rozczuliłoby się by się rozczuliło	rozczuliliby się by się rozczulili	rozczuliłyby się by się rozczuliły

bezosobnik: rozczulono by się

bezokolicznik: rozczulić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozczuliwszy się

gerundium: rozczulenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozczulać się

	+	rozczulić się	+	CZYM
	+	rozczulić się	+	gdy ZDANIE

Zob. czuły