dbały - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

książk. taki, który zajmuje się czymś lub kimś troskliwie i poświęca temu wiele starań

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

antonimy:

niedbały

dbały gospodarz, ojciec; dbała gospodyni; dbali gospodarze, ludzie, rodzice
dbały o autorytet, o detale, o dom, o honor, o interesy, o porządek, o rodzinę, o siebie, o urodę...
bardzo, drobiazgowo, niesłychanie, niezmiernie, niezwykle dbały

	Zasiadłszy na tronie, Kreon okazał się władcą dbałym o bezpieczeństwo obywateli. źródło: NKJP: Michał Komar: Wtajemniczenia, 2009
	Pies jest dbałym ojcem i znosi młodym żer. źródło: NKJP: Stanisław Godlewski: Vademecum myśliwego, 1955
	Francuzki dbałe o urodę kupują kosmetyki w aptekach. źródło: NKJP: (mst): Kosmetyki z apteki, Gazeta Krakowska, 2004-10-06
	Mistrz Jan był znawcą stroju polskiego od średniowiecza i artystą dbałym o detale. źródło: NKJP: Moda i stulecia, Dziennik Polski, 2000-04-14
	Jako włodarz rozległej, obejmującej również archidiakonat warszawski, diecezji poznańskiej, okazał się dobrym i dbałym gospodarzem. źródło: NKJP: Internet

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Stopień wyższy

	+	dbały	+	(o KOGO/CO)
szyk: neutralny

Zob. dbać