arystokracja - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

grupa ludzi uprzywilejowana dzięki urodzeniu, mająca tytuły przysługujące dziedzicznie lub nadane

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

bogata; dziedziczna; prawdziwa; dawna, dzisiejsza, nowa, stara; najwyższa, wielka; amerykańska, europejska; angielska, francuska, niemiecka, polska...; dworska, plemienna, rodowa; kresowa; miejscowa arystokracja
burżuazja i arystokracja, inteligencja i arystokracja, szlachta i arystokracja, ziemiaństwo i arystokracja
część, kręgi, przedstawiciele; domy, pałace; przywileje, rządy, świat, życie arystokracji
pochodzić, wywodzić się z arystokracji

	Ciotka - jedna z sióstr mojej babki z domu Branickiej, była [...] osobą mądrą, światową, najbardziej klasyczną reprezentantką wielkiej arystokracji kresowej, jaką znałem w dzieciństwie. źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994
	[...]hrabia Janusz Kozic-Laudowski, wywodził się wprawdzie z wielkopolskiej arystokracji ziemskiej, ale zaborowe losy rzuciły go do Królestwa, gdzie po wielu perypetiach osiadł wreszcie w podwarszawskim Ożarowie źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006
	W następnym stuleciu panowie Rzewuscy należeli do pierwszych magnackich rodów Rzeczypospolitej, skoligaconych z całą arystokracją. źródło: NKJP: Antoni Kroh: Starorzecza, 2010
	Pochodził z biednej rodziny i z dumą mówił o sobie, że jest rzemieślnikiem, krawcem. Pogardzał arystokracją i ludźmi wywodzącymi się z klas uprzywilejowanych. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 2002
	[...]wzrosła znacznie ludność wielkich miast. Trzonem klasy panującej była już nie arystokracja ziemiańska, lecz burżuazja. źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lp

internac.

ang. aristocracy

fr. aristocratie

niem. Aristokratie

z gr. aristokratía 'rządy najlepszych'