szept sceniczny

Pani w czarnym toczku zapłakała. Ktoś inny zaczął szeptem modlitwę, ale był to szept sceniczny: każde słowo zdrowaśki brzmiało w rozgrzanym powietrzu wyraźnie i przez chwilę zapanowała cisza jak w kościele.

źródło: NKJP: Paweł Huelle: Opowiadania na czas przeprowadzki, 2007

[...] potrafił, gdy kupowałem gazetę w kiosku, przejechać obok i szeptem scenicznym powiedzieć: - Już nie żyjesz!

źródło: NKJP: Gazeta Pomorska, 2009-10-30

Na cmentarzach się nie wrzeszczy, zamiast tego używa się szeptu scenicznego lub sssssyczy do siebie nawzajem lub na dzieci.

źródło: Internet: kelo-blog.blogspot.com

Marian udawał, że nie dosłyszy wymienianych scenicznym szeptem przez słuchaczy pytań czy uwag, i nie wyjaśniał, ani nie protestował.

źródło: NKJP: Andrzej Włodzimierz Borkowski, Beata Anna Symołon: Muzyka w okupacyjnym Radomsku (4), Gazeta Radomszczańska, 2009-03-25

[...] jesteśmy już zmęczeni udawaniem, że kręcący się od 4 współspacze nie irytują nas swoimi szeleszczącymi torebkami, migającymi lampkami i teatralnym szeptem, który niesie do najdalszych zakątków sali.

źródło: NKJP: Andrzej Kołaczkowski-Bochenek: Santiago de Compostela : poradnik pielgrzyma, 2010