zepsucie
-
pejorat. stan, w którym ludzie przestali się w ustępowaniu kierować wartościami moralnymi uznawanymi dotychczas za ważne
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- moralne; zachodnie, całe zepsucie
- zepsucie państwa, świata
- przejawy, siedlisko, źródło zepsucia
- ulec/ulegać zepsuciu
-
Spójrz, ile zepsucia, przekupstwa, zbrodni. Matki zabijają swe dzieci, zanim te się narodzą. Mężczyźni żyją z mężczyznami, a kobiety z kobietami.
źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
W tej historii prawdziwa jest tylko para kochanków. Dojrzewają pod wpływem łączącego ich uczucia. Walczą o nie. Są skromni, nie ulegli powszechnemu zepsuciu.
źródło: NKJP: Jacek Szczerba: Z kina, Gazeta Wyborcza, 1997-05-05
Narkotyki, pornografia, prostytucja, rozpad rodziny, te przejawy liberalnej wolności skłoniły wielu muzułmanów do uznania krajów zachodnich za siedlisko zepsucia.
źródło: NKJP: Maciej Zięba: Niezwykły pontyfikat / z M. Ziębą rozmawia Adam Pawłowicz, 1997
Gdzieś z końcem lat pięćdziesiątych w Klubie zaczęło się moralne zepsucie. A obecnie to już istna Sodoma i Gomora. Kokaina, hazard, folgowanie najbardziej odrażającym skłonnościom.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zepsucie
zepsucia
D. zepsucia
zepsuć
C. zepsuciu
zepsuciom
B. zepsucie
zepsucia
N. zepsuciem
zepsuciami
Ms. zepsuciu
zepsuciach
W. zepsucie
zepsucia
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ zepsucie + (CZEGO) -
Od: zepsuć ; zob. psuć