-
-
W odniesieniu do kobiet używa się wyrazu dyżurna.
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe
-
- dyżurny biura, komisariatu, posterunku
- zastępca; obowiązki, polecenia; numer; etat, funkcja, stanowisko; okienko dyżurnego; pomieszczenie dyżurnych
- dyżurny informuje, poprosił, tłumaczył, wyjaśniał, zadzwonił, zauważył, zgłosił; przyjmuje, skierował
- poinformować, powiadomić; przywołać, wezwać dyżurnego
- zgłosić się do dyżurnego / u dyżurnego, zameldować się u dyżurnego
-
|
Na palcach podszedł do telefonu, nakręcił numer dyżurnego Komendy.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Bardzo dużo pajacyków, 1968
|
|
Nie rozłączając się z pokrzywdzonym, dyżurni skierowali we właściwe miejsce patrol.
źródło: NKJP: JOD SAGA KRUL: Miejskie sprawy, Gazeta Poznańska, 2001-11-27
|
|
Najpierw zrobił się czerwony, a potem kazał wezwać dyżurnego biura, czyli mojego czcigodnego nauczyciela - sierżanta.
źródło: NKJP: Marek Ciesielski, Paweł Siekański, Arkadiusz Znojek: 540 DDC, czyli jakie jest wojsko, 2000
|
|
W czasie, gdy awanturnik przebywał jeszcze w budynku komendy, do dyżurnego zgłosił się inny mężczyzna z krwawiącą ciętą raną szyi.
źródło: NKJP: Szaleniec z nożem, Co Tydzień Jaworzno, 2006-03-26
|
|
Rano wybrałem się do komendy policji przy placu Piłsudskiego we Wrocławiu, by złożyć doniesienie o popełnieniu przestępstwa. Zgłosiłem się u dyżurnego – kazał czekać.
źródło: NKJP: Michał Gigołła: Stan zagrożenia, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-08-27
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m1
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
dyżurny
|
dyżurni
|
ndepr |
dyżurne
|
depr |
| D. |
dyżurnego
|
dyżurnych
|
|
| C. |
dyżurnemu
|
dyżurnym
|
|
| B. |
dyżurnego
|
dyżurnych
|
|
| N. |
dyżurnym
|
dyżurnymi
|
|
| Ms. |
dyżurnym
|
dyżurnych
|
|
| W. |
dyżurny
|
dyżurni
|
ndepr |
dyżurne
|
depr |
-
|
+ |
dyżurny |
+ |
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1859,
Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 27.08.2014