-
3.
chwila rozstawania się z jakimś zjawiskiem, miejscem lub jakąś osobą -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- uroczyste; ostatnie; długie, krótkie, szybkie pożegnanie
- pożegnanie zmarłego; karnawału, sezonu, starego roku, wakacji
- pożegnanie z latem, ze światem
- pożegnanie i powitanie
- sala pożegnań
- festyn na pożegnanie
-
Odwiedzana przez przyjaciół, dawne koleżanki i znajome panie, zapraszana i rozrywana, nie wiedziała, że przeżywa właśnie swoje pożegnanie z Krakowem i z Polską.
źródło: NKJP: Maria Rostworowska: Portret za mgłą opowieść o Oldze Boznańskiej, 2003
Nie tylko wielkie miasta, ale także niektóre z tych mniejszych organizują transmisje z pożegnania starego i powitania nowego 2009 roku.
źródło: NKJP: mr: Sylwester z monitorem lub telefonem przed nosem, Dziennik Internautów, 2008-12-31
Na piątek i sobotę zaplanowano huczne pożegnanie wakacji z koncertami, projekcjami filmowymi, zawodami sportowymi.
źródło: NKJP: (maj): Wakacyjne to i owo, Gazeta Krakowska, 2004-08-23
[...] do kościoła Świętej Anny jest za daleko, i cała ceremonia odbywa się na cmentarzu. Tak czy inaczej - teraz następuje prawdziwe pożegnanie zmarłego, z księdzem, modlitwą i żałobnym śpiewem.
źródło: NKJP: Małgorzata Szejnert: Czarny ogród, 2007
Całe moje życie składało się z pożegnań. Najpierw matka, potem ojciec moich dzieci, najlepsza przyjaciółka...
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Sprawa Niny S, 2009.
Podczas festynu w Nowej Kuźni okazało się, że pożegnanie z latem i powrót do szkoły wcale nie muszą być smutne.
źródło: NKJP: (KG): Hucznie pożegnali lato, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2004-09-03
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pożegnanie
pożegnania
D. pożegnania
pożegnań
C. pożegnaniu
pożegnaniom
B. pożegnanie
pożegnania
N. pożegnaniem
pożegnaniami
Ms. pożegnaniu
pożegnaniach
W. pożegnanie
pożegnania
-
+ pożegnanie + CZEGO/KOGO+ pożegnanie + z CZYM -
Zob. żegnać