żałobny

Fausta wbiega do czarnej łazienki, jakże odpowiedniej do sytuacji! Nigdy nie podobała się jej żałobna glazura, Fil się uparł, no i ma jak znalazł.

źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Fausta, 2010

Krakało ptactwo, ryczały żaby, rozlegał się żałobny poszum wiatru. W wyglądzie żwirowanej alei prowadzącej do ogrodzenia było o tej porze dnia coś nieprzyjemnego, z drugiej strony nawet niegościnnego.

źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997

Co prawda, zamiast innych ptaków polatywały nad nimi brzydkie wrony, żałobnym krakaniem odpowiadając na pohukiwania księżego parobka, który poganiał ustające konie [...].

źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Brzezina i inne opowiadania Matka Joanna, 2006

Byłem mistrzem w przekonywaniu krewnych ofiar, żeby zgodzili się opowiedzieć swoją historię. Pukałem do drzwi i jak już przeleciał pierwszy strumień bluzgów, robiłem żałobną minę i opowiadałem o misji społecznej, najczęstszy cytat: “Wiem, że nic nie przywróci życia pani mężowi, ale nie możemy pozwolić, aby ta śmierć poszła na marne. [...]”.

źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005